Temmuz Bitti Gitti...

Bu aralar işler o kadar yoğun ki resmen başımı kaşıyacak vaktim yok.
Şu an mesai bitti ve herkes gitti...
bende yapılacakların hepsini yazdım yaptım bitirdim:)
ne mutlu bana:)

Uzun zamandır kendi bloğuma giremediğim için bir yayın geçmek istedim bugün...
Arkadaşlarım için yayın geçtiğim iki blog daha var...
Durum böyle olunca kendi günlüğüme fazla zaman kalmadı...

AAAA!!!!
Daha dün gibi yeni bir ay diye yazdığım post um. Bugünse 31 Temmuz!!! Temmuz da bitti...
Nasıl geçti ne yaptım hiç anlamadım telaşeden...
İş yoğun, ev yoğun....
Bitti gitti Temmuzda...
Aslında bir an önce bitsin ve hemen bitmesin duygularını aynı anda yaşıyorum.
Böyle bir ikilem olabilir mi:(
Bayramda şehir dışı göründü bize ve bayram dönüşü yalnızlık çöktü şimdiden yüreğime:(

Hayaller kuruyoruz eşimle planlar yapıyoruz:)
Gerçek yaşamda ayakta ve gitmeye hazır olan ev düzenimizi hayallerimizde düzene oturtup iş bölümü hafta sonu planları yapıyoruz :)

Evdekiler beni bekler:)
Sevgiler....
E.

Evlilikte "1 Yıl= 5 yıl" Demek:)

Hafta sonu yine şehir dışındaydık,
Arkadaşlarla birlikte gittik bu sefer,
onlarında yolu gideceğimiz şehirdeydi
Bu son sene ne kadar yorulduğumu zorlandığımı anlatırken lafı eşime getirdim
Elim kolum benim kocam o olmayınca ne kadar çok sıkıntı çektim ne kadar sorun yaşadım diye anlatırken arkadaş "kıymetini bil işte kocanın" dedi ben daha ağzımı açıp yorum yapamadan kocam ömrümü yedi, her seneyi 3 le çarp o kadar yılım gitti dedi (Neyse ki bunları gülerek söyledi yoksa çok alınacaktım:))))...
Aklıma yeni evlendiğimizde ziyaretine gittiğimiz bir aile dostumuz geldi kocama ahh ahhh evlilikte her yılı 5 le çarpacaksın o kadar yıl ömründen gider dedi adamcağız :)))
İçimden karısı çok mu bunaltıyor adamı diye düşünmüştüm...
Nereden bilebilirdim ki yıllar sonra benim kocamda bu cümleleri kuracak:)
Neyse ki benim ki insaflı çıktı her seneyi 3 ile çarptı...
Zaman intikam zamanı ama :))) eksik kalan o 2 yılı da önümüzdeki yıllara saydıracağım:))))))
Şaka bir tarafa ona olan sevgimden hiç bir şey değişmedi,
Zaman zaman çocuğumuz yüzünden tartışmalarımız olsa da...
Hiç bir zaman birbirimize kötü bir cümle kullanmadık saygısızlık yapmadık...
Ben çok şanslıyım çünkü sabır küpü - mantık küpü, ayakları yere sağlam basan ileri görüşlü bir kocam var...
İyi ki var, iyi ki benimle..
E.

Çabuk Mu Tüketiyorum İnsanları

Acaba sorun bende mi?
Bu aralar iletişim problemim var insanlarla...
Yanlış anlaşılmalar mı oluyor ne oluyor anlamadım...
İçsel olarak arkadaş sorunu yaşıyorum...
Dedim dün kendime 1 hafta boyunca kimseyi aramayacağım bakalım kaç kişi merak edip hal hatır soruyor?
Kaç kere mesaj yazdım hiç cevap bile alamadım bazı sevgili arkadaşlarımdan...
Üzüldüm sonuçta gözüm telefonda bekliyorum, işim var ya da  yoğunum, sonra görüşelim diye mesaj at...
Ben her zaman yanımda olacak birini hiç bir zaman bulamayacağım sanırım...
Eş anlamında değil bu evet insan kocasıyla paylaşımlarda bulunabilir ama ben yine de elimi attığımda orada beni bekleyen birini istiyorum; imdat dediğimde, mutlu olduğumda, akla fikre ihtiyacım olduğunda, bir hata yaptığımda, bir şey başardığımda yanımda olan bana gaz veren ya da dur diyen birine ihtiyacım var ama o kişiyi henüz bulamadım...
yanlış anlaşılması yönetilmek istiyorum demiyorum, sadece ışıkları açacak birine ihtiyacım var...
Çok mu alınıyorum diyorum kendi kendime hayır alınganlık yapmıyorum buna eminim....
Çevre değiştikçe arkadaş grupları da değişiyor farkındayım...
Çabuk arkadaş oluyorum önce çok konuşuyorum...
Ama anlattığım bir olay anlattığım kişide kalmadı hiç; hep yürüdü, büyüdü ve bana geri geldi...
Kırgınım o yüzden, sıkkınım, bıkkınım...
Çabuk sıkılıyorlar demek ki benden...
Sonra konu sıkıntısı çekiyorum konuşacak bir şey gelmiyor aklıma fark ettim aslında ya kocamı anlatıyorum ya çocuğumu en sonunda ...
Çabuk tüketiyorum demek ki insanları...
Susmaktansa yanımda olmamayı tercih ediyorlar demek ki...
Offff, fena takıntılıyım sanırım bu aralar...
Gelen bizimdir giden de selametle ne diyeyim...
Kafa mı da arkadaşlarımı da resetliyorum...
E.

Havalar...

Nasıl garip havalar nasıl anlatamam,
bir bakmışız serin yağmurlu bir bakmışız daha yağmur dinmeden bir güneş daralıyor bunalıyor insan...
İnsanlar da çok sıkıcı bu aralar bir tarafta dırdırcılar bir tarafta tavırlılar
:)
Herkes ayrı bir hava da...
Bir an önce gitmek istiyorum buradan...
Eşyalarım bile ayakta gitmeye hazır gibi hissediyorum...
Alıştık şimdi yeniden bir aile gibi olmaya yıllık izin bitince ne olacak...
yine üç farklı şehirde üç farklı yaşam olacak...
o yüzden gidip yaşayacağımız şehre bir an önce yerleşmek düzeni kurmak istiyorum...
her şeyi rayına oturtmak, hedeflerime yoğunlaşmak istiyorum...
temiz düzenli bir ev, sakin bir iş temposu, kocalı oğullu bol etkinliklerle dolu güzel akşamlar ve gezenti halinde olduğumuz hafta sonlarının hayalini kuruyorum şimdiden....
bugünüme de yazık etmiyorum tabi ki
yine birlikte etkinlikler yapıyoruz eğleniyoruz
ama sanki bir şeyler hep yarım eksik gibi...

bu aralar yine beynimi resetlemem gerekecek sanırım yine gerildim...

sevgiler.
E.

Offf offf

Hayat böyle bir şey işte
bir tarafta her şey yolunda giderken diğer tarafta hayat rayından çıkmış durumda...
Eşim yanımda çocuğum yanımda bu taraf tamam ama kardeşler tarafında durumlar çok karışık
koca kafalı iki kardeşim...
biri evli gül gibi karısından ne ister bilmem
öbürünün üniversite sınav sonucunu gördüğümde sallasa daha fazla tutar diye düşündüm

anneme sabırlar diliyorum...
ne zor yaaa ona dertlen buna dertlen...
herkes seçimlerini kendi belirler iyi hoş da bunun ceremesini neden aileler çeker

akıllarını başlarına toplarlar dilerim bir an önce
ben bile bu kadar stresimin içinde onları düşünüp üzülmekten yorgun düşüyorum
bir kardeş olarak sözüm geçmiyor:(
dilerim kafalarını toparlar hayatlarına bakarlar titrer ve kendilerine gelirler....

MUTLULUK

Biraz sıkıntılı süreçten sonra sonunda huzura erebildim:)
Oğlum geldi yanıma, eşimde senelik izinden aldı;
4 hafta birlikteyiz.
Artık geceleri bir gözüm açık bir gözüm kapalı uyumak zorunda değilim.
Eve gittiğimde sessiz soğuk duvarlarla oturmak zorunda değilim...
Yalnız yemek yemekten nefret ettiğim için atıştırmalık yerine ev yemekleri yiyebileceğim:)
Yani yeniden bir aile olduk...
Mutlu ve huzurluyum...

Haftasonu tatilinde sevgili oğlum o kadar koştu hopladı zıpladı ki oğlum bir dur biraz mola ver deyince bana verdiği cevaba gülmeli miyim ağlamalı mıyım bilemedim.

Anne ben otobüsüm mü ki mola vereceğim????

Bir fena yeni nesil...
Sevgiler...
E.

 

YENİ BİR AY...

Yeni bir ay yeni bir hafta yeni bir gün...
Yeni başlangıçlar...
Yeni kararlar uygulama zamanı,

Severim böyle yeni bir ayın pazartesi günü birle başlarsa, yenilikler için güzel bir zaman gibi gelir bana, yeni kararları uygulamak için...
Bu ayın kararıda:
ne olursa olsun pozitif düşünmek...
Şiddetli baş ağrılarında- biri moralimi bozduğunda- işler istediğim gibi gitmediğinde....
ne olursa artık

YENİ AYIN KARARI: POZİTİF DÜŞÜNMEK...

insan düşündükçe bazı şeyleri kendini hasta ediyor, içine atarak biriktirdikleri gün geliyor vücudunun bir köşesinden fena halde patlak veriyor...
Ne gerek var... Artık kime ne denmesi gerekse diyorum. Benim içimde duracağına karşımdakinin kafasında dönsün söylediklerim.
Kendini ifade etmek çok önemli bu hayatta, doğru kelimelerle doğru cümleler kurmak....
Aman kırılmasın aman üzülmesin millet diye insan kendine yapıyor.
Kimse kusura bakmasın, ağzıma geleni söylüyorum artık ve söylemeyede devam edeceğim...
Tabi pozitif düşünmeyi elden bırakmadan, bozmak maksatlı değil söylemek istediğim, gayet güzel bir şekilde anlatmak kendini... Düşüncelerini ifade etmek...