Bayram öncesi ve sonrasında yoğun bir trafik yaşadığımdan uzun zamandır giremedim bloguma.
Dün Pazartesi sendromu yaşadığımdan elim gitmedi.
Bugün daha iyiyim.
En azından öyle olmaya çalışıyorum...
Bayram öncesi 3 gün izin aldım, önce benim daha sonra da eşimin ailesinin yanına gittik. Yoğun ve yorucu bir tatildi biraz da sıkıcı, zaten çok üzüldüm eşim eşyalarını evden çıkartırken yine ayrılacağız diye üstüne bazı sorunlarımız oldu. Kocamla bir sorunum yok hatta tek ortak noktamız aynı yemekleri sevmek olsa da çok iyi anlaşırız. Ama millet yüzünden birbirimizi yiyoruz. Henüz bu sorunuma bir çözüm bulabilmiş değilim ama en kısa zamanda kökten halledeceğim!
Dönüş yolu daha bir kabustu, bir sürü kaza geçirme ihtimalini atlatarak geldik 3 il değiştirerek yine bizimkileri yerlerine bırakarak çalıştığım yere döndüm.
Sevmiyorum yalnızlığı, sessiz eve dönmek çok zoruma gidiyor. Önce eşimi bıraktık, yola devam ederken oğlum; "anneeee babamı almayı unutmuşuz!!!" dedi, gülsem mi ağlasam mı bilemedim. Babanı orada bıraktık yarın işe başlayacak dedim.
Sonra oğlumu bıraktım, bana; "anneee ama ben seni çok özleyeceğim" dedi.. artık bu sefer gözyaşlarımı tutamadım... Bizimkiler(annem-babam) görmesin diye koşar adımlarla diğer otobüse bindim eve geldim.
Sonra iş başı pazartesi sendromu derken şimdi yol stresi başladı cuma git pazar dön!!!
Leylek değil leylek sürüsünü havada gördüm ben bu sene...
Git git ne yol bitiyor ne de ayrılık....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder