KURAL KOYDUYSAN TAVİZ YOK!!!

Merhabalar,

Akşama doğru beklenen oldu sebepsiz mutluluğum öylece havada asılı kaldı gelen bir telefonla,
zaten bir önceki gün alerji olup döküntü yaşayan oğlumun dün de mide - bağırsak arası sindirim sistemi bozulmuş okuldan aradılar. Öyle elim ayağıma dolandı, kötü oldum birden koştur koştur kreşe gitmek zorunda kaldım zira, bir taksi bulamadım daha doğrusu taksi vardı da şoförü yoktu yerinde, hal böyle olunca tabana kuvvet moduna geçtim...
Okula varana kadar da bilgi aldım sevgili öğretmenimizden ne yedi ne içti çıkardı mı vs. vs.
baktım bizim yerinde duramayan sabah güle eğlene kreşe bıraktığım oğlum yatmış minik koltukların üstüne öyle kendinden geçmiş modda..
İyice kötü oldum, şu çocuk böyle hasta oluyor ya işte ozaman kocamın yokluğunu daha çok hissediyorum.
Ayakkabılarını giydirirken bir diğer kreş arkadaşına laf atmadan duramadı oğlum bu konuşması gözlerimin dolmasına sinirimin bir kat daha artmasına sebep oldu
konuşma aynen şöyleydi: Yağmur'un babası burada değil ki, annesi alıyor onuda, benim annem çok güçlü, babamda ankarada, babam gelemezki şimdi buraya... annee seni çok seviyorum :..(
moralde dip oldu,
marketten gofret istedi, normal şartlar altında kesinlikle "HAYIR" derdim ama o kadar halsiz ve rahatsızdı ki kıyamadım aldım. alışverişimizi yaptık çıktık, eve gelirken çikolatayı ancak ona yapacağım nefis mercimek çorbasını içerse yiyebileceğini anlattım,
hemen bir mercimek çorbası yaptım ama bol naneli, çünkü midesi bulanıyordu iyi gelir diye.
Üstümü değiştirene kadar pişer yediririm diye düşünüyordum.
Çat çat kapı kapatma sesleri geliyor, ne oluyor derken bir baktım, beyfendi elinde gofret salon kapısını kapatmış kapının arkasına saklanmış, gizli iş yapıyor!!!!
bir kez daha kendimi kötü hissettim....
bir yerlerde yanlış yapmışım ki oğlum bu hareketi yaptı!!!
tuttum elinden aaaa sen burada mıydın bende ne sesi geliyor böyle diyordum, elinde ki çikolatayı saklamaya çalıştı, demek çıkarttın gofretini poşetten iyi yapmışsın oğlum bana yardımcı olduğun, poşeti boşalltığın için teşekkür ederim dedim.
anne yiyebilir miyim dedi, elbette dedim senin o, sana aldım ya unuttun mu?
ama çorbandan sonra dedim, ses çıkartmadı uslu uslu odaya geçti...
hali yok sesi çıkmıyor bir değişiklik olsun dedim bir seferlik odada yesin tv karşısında yemeğini dedim
AMA YANILMIŞIM!!!
insan bile bile nasıl hata yapar akıl işte!!!!
Annemin bir lafı vardır: KURAL KOYDUYSAN TAVİZ YOK...
kanepenin üstüne koyduğum içine karnını tok tutsun diye ekmek doğradığım çorba hooooop beyefendinin bir el hareketiyle halının üstünde; hemde her yere saçılarak...
Nevrim döndü gözlerimde böyleeee şimşekler çaktı, kulaklarım da bir uğultu yükseldi
Bir şeyler söyledi ağladı ama topladım çorbayı mutfaktan yenisini hazırladım ve gözlerimden ateşler çıkarak sakin olmaya çalışarak güzel güzel yedirdim, artık son lokmalarda öğürür gibi olunca tamam dedim yeter bu kadar su istedi üstüne suyunu da içti...
sakinleştim bende kucağıma oturttum güzelce anlattım ne kadar üzüldüğümü, kızdığımı "ben" diliyle
halımızın da kirlendiğini zaten temizliğe zor zaman ayırdığımı onunla oynayacağım zamanı şimdi halıyı temizlemekle geçirmek zorunda kaldığımı anlattım. Sarıldı öptü, işte kendince özür diledi belki de.
sonra ona aşcı fareyi açtım 10 dk izledik, gözleri gitmeye başlayınca Berrin Göncü Işıkoğlu- Tali Erken Yatıyor isimli kitabını okudum, biliyorum hasta dahi olsa kitap okunmadan zor uyur.
böyle işte...
Bir geceyi noktalayıp bir güne başladık,
offf offf çekiyorum, iş arkadaşım; başladın yine balon şişirmeye diyor,
ama benim balon zeplin oldu....
E.